Wat ik het meest bewonder in mijn vader is de tijd die hij overal voor kon vinden, mits met een sociaal tintje.

Niet alles bestaat nog, maar de Coöperatieve Uitvaartvereniging “De Laatste Eer” en het Sint Stanislascollege zijn een begrip in Delft. Als bestuurslid van de HKW, penningmeester van de Delftse Ziekenfondsraad en vanwege zijn werkzaamheden bij het pensioenfonds van de Gistfabriek werd hij in 1945 lid van de noodgemeenteraad. Vele jaren was hij lid van het bestuur van de gezinsvoogdij en kinderbescherming.

Pogingen de Werkgemeenschap Katholiek Delft of de KMHP op te richten waren geen succes.

Buiten dit alles had hij ook nog tijd voor zijn gezin.