Als je hoort dat je gaat sterven, staat de wereld stil. De pijn in je ogen ik voel het nog. Maar de mooiste herinnering is wel dat we tegen het advies van de artsen toch naar onze geliefde vakantie stek gaan. Nog een keer de zon voelen op je tere witte huid, nog een keer het zand voelen tussen je tenen, en zittend op de rotsen zitten we doodstil in gedachte verzonken,de golven slaan tegen de rotsen en de druppels zijn nu als zoute tranen op onze huid."Kom me gaan weer",zeg ik en ik kijk haar aan. Mijn God hoe lang nog, denk ik bij mezelf.Na twee maanden stierf je, en nergens voel ik je zo dichtbij als op de rotsen bij Centianes in Portugal. Lieve schat, wat mis ik je!