Ieder voorjaar gingen mijn vader en ik naar de volkstuin om bonen te poten. Het was een stukje rijden vanaf ons huis naar de tuin. Ook het voorjaar van mijn achttiende jaar gingen wij naar de tuin. Wij reden op een stille landweg. Op een gegeven moment stopte mijn pa en zei tegen mij:”Ga jij nu maar rijden.” Hij stapte uit en ik stapte uit. Hij ging op de passagiersstoel zitten en ik op de bestuurdersstoel.
Hij zei:”Nu moet je de koppeling indrukken en de versnelling in de 1 zetten en de koppeling langzaam op laten komen.” Ik drukte de pedaal in en probeerde de versnelling in de 1 te krijgen. Het lukte niet. “Je moet de koppeling dieper indrukken.” Ik drukte zo hard als ik kon. Nu lukte het wel om de versnelling in de 1 te krijgen.
Ik liet de koppeling langzaam opkomen en daar reed ik. Ik hield het stuur krampachtig vast en gaf gas.
Mijn vader zei:”Doe niet zo zenuwachtig man. Houd het stuur wat losser vast. Stop nu maar”.
Ik trapte op de rem en zette de versnelling in zijn vrij.
Wij gingen weer van stoel verwisselen en reden naar de tuin.
Daar hebben we de bonen gepoot en in het najaar hebben de bonen geplukt en lekker opgegeten.
Ik moest wel twee keer afrijden voor mijn rijbewijs.