De herinnering:je kwam langs om aan mijn huis te werken en had twee zakhorloges meegenomen, waarvan ik er een uit mocht kiezen. Ik kon niet kiezen en je zei:"dat dacht ik al, dan mag je ze allebei hebben." Ik was er superblij mee en erg verbaasd dat ik ze "zomaar" mocht hebben. Ik mis je. Je zei nooit veel, maar als je wat zei was dat een wijs woord. Dank je wel.