Toen mamma en jij uit elkaar gingen heb je op verschillende plekken gewoond, maar je laatste huis voelde ook elke keer voor mij als een thuiskomst.
Je woonde in een sta-caravan naast een boerderij in een klein dorpje. Omringt door koeien en de geur van platteland kon je vanuit jouw raam helemaal over de weilanden turen.
De fijnste tijden waren als ik stress had of verdriet en ik bij jou kon zijn, zonder iets te zeggen.
Ik kon me in jouw huisje terug trekken en tot rust komen in de rustige omgeving.
De laatste paar keer mocht ik eerst altijd een rondje in jouw auto rijden alvorens jij een lunch voor mij klaar maakte en ik op de bank kroop om even weer je kleine meisje te mogen zijn.