Je bent er nog, maar je bent er niet meer. De ziekte Alzheimer neemt dag over dag jou...je persoonlijkheid over. Je was mijn alles. mijn lieve vader. vol grappen, bezorgt, en ook deed je je eigen ding. Je wist mam was thuis en had vertrouwen in hoe zij ons (Ing en ik ) verzorgde. Je vondt een konijn, dat beest was leuk voor je kinderen dus moest die mee naar huis, je bouwde een konijnenhok en sloeg daatbij flink op je duim. Konijn heeft niet lang in de tuin gezeten, want wie kon hem verzorgen ??Je hebt vele werkgevers/activiteiten gekend,wat ik mij kan herinneren Cascade in Diemen , Brugwachter in Weesp, vrijwillige brandweer. Bode bij de Gemeente Weesp, op de strooiwagen. Voetbaltrainer, coach. tennissen. Vroeger had je rood haar en was volgens anderen ook je temperament daarnaar. Verschillende werkgevers, want je was het niet overal mee eens (heb ik gehoord) Ik heb daar niet veel van gemerkt. Er was altijd eten op tafel en je was bezig. Doen....stilzitten was er niet bij. Dat herken ik nu ook wel bij mijzelf. Maar nu ? stilzitten...daar ben je nu erg goed in geworden. stil ook.... woorden kan je niet meer vinden. Af en toe nog een grijns op je gezicht, maar of je weet waarom je dat doet? ik heb geen idee... Lieve pap. Ik mis je en ga je nog meer missen. je aanwezigheid en mijn hand in de jouwe....maar DEZE gevoelens zal ik altijd bij me houden. Ik weet dat je altijd bij me in de buurt blijft...kuzzzz